COSTA RICA: riding solo!

Vanaf vandaag ben ik dan echt alleen!

Vanochtend ben ik vroeg vertrokken vanuit San Jose naar Puerto Viejo de Talamanca. De zenuwen gingen full speed door mijn lijf, omdat ik me dus vanaf vanochtend écht zelf moest kunnen redden. De afgelopen week heeft Erick me veel geholpen met zijn kennis van de cultuur en vooral zijn Spaans. Dat waardeerde ik heel erg, en ik vind het heel fijn om hem in de buurt te hebben, maar het alleen reizen was wat mij écht aantrok om naar Costa Rica te gaan. Dus vanaf vandaag gaat het echt gebeuren!

Ik heb beloofd eerlijk te zijn in mijn blogs, dus dat ga ik ook doen. Ik voelde me enorm oncomfortabel vanochtend. Het feit dat dat je de taal niet spreekt en de omgeving echt niet kent geeft een gebrek. Alleen al het vinden van de juiste bus op de juiste tijd is een drama in Costa Rica, omdat het lijkt alsof niemand precies weet hoe het precies werkt. Met veel handen en voetenwerk is het gelukt en ben ik dan ook goed en wel aangekomen in Puerto Viejo de talamanca.

Puerto Viejo is een oud vissersdorpje in het zuidoosten van Costa Rica, aan de Caribische kust ingeklemd tussen jungle, bananenplantages, rivieren en de turquoise zee. Er zijn hier nog steeds veel Caribische en Jamaicaanse invloeden terug te vinden bij de locals, vooral ook in de manier van leven en het eten. Het levenstempo is er heerlijk traag, daarom wordt het ook wel het reggae dorpje aan de kust genoemd. Puerto Viejo is tegenwoordig vooral populair onder backpackers, hippie’s en surfers. Het is ook dé plek waar reizigers de grens oversteken naar het Panamese Bocas del Toro.

Toen ik aankwam werd ik vrij snel aangesproken door een Franse meid, die eerlijk aangaf dat ze werkte voor een hostel om mensen binnen te halen. Omdat ik na 5 uur (!!) reizen vanaf San Jose niet erg veel zin had om te zoeken naar een hostel ging ik akkoord met een gezamenlijke dorm. Op naar het strand!

De vibe is precies zoals mensen het aangeven: overal komt reggae uit de speakers, alles gaat lay back en de omgeving is prachtig! Ik ben voor het eerst alleen uit eten gegaan, en heb daarna mijn tijd doorgebracht op het strand. Daar ontmoette ik al vrij snel een Sloveense man, waar ik de rest van de avond mee heb opgetrokken. We hebben gekeken naar een optreden van een Jamaicaanse drumband, een optreden van een latin band en een stuk gelopen langs de Caraïbische kust. Nu zit ik relaxed vanuit mijn hostel (Sel et sucre hostel) deze blog te typen, en voel ik aan mijn oogleden dat het tijd is om te gaan slapen ;)

Ik heb nu echt nog geen flauw idee hoe lang ik hier blijf, en waar ik hierna naartoe ga. En om eerlijk te zijn, die gedachte vind ik spannend maar ontspannend tegelijk. De gedachte om echt helemaal alleen aan de andere kant van de wereld te zitten is gek, maar ook fijn. En deze plek is gewoon fantastisch!

De wereld ligt aan mijn voeten.. ik hou jullie op de hoogte van wat er gaat gebeuren! :)