Tokyo dag 3; op naar mount Fuji!

Hallo allemaal, en fijn dat jullie nog lezen!!  Dankjulliewel voor de reacties ook. Ik vind het tof te merken dat het gelezen wordt en dat jullie bijna zoveel genieten van mijn verhalen als dat ik geniet van Tokyo. Cool!

Vanochtend vroeg om 06.00 mijn bed uit. Ik ben nog steeds geen ochtendmens. Onderweg naar de metro nog langs een afgezet deel van de straat gelopen, waar een paar uurtjes later de profs nog de marathon gaan lopen. Ondanks dat het metronetwerk enorm lijkt op dat van New York, en ik mezelf nu al 3 dagen vertel dat ik prima uit de voeten kom met het metrosysteem, loop ik voor de verandering wéér de verkeerde kant op. Er zijn onwijs veel metrolijnen, en ook onwijs veel station. Elk metrostation heeft met een beetje geluk 6 in en uitgangen, en die zijn in Tokyo nog wel eens verstopt. Maar! Na 100 rondjes ben ik er dan eindelijk, en stap ik met Pokémon Go aan de metro in. Want hoe kan je nou in Tokyo zijn zonder Pokémon te spelen?!

Keurig op tijd kom ik aan en begint de reis van 1,5 uur met de bus naar de eerste stop; het Kawaguchicomeer. Helaas is het (net vandaag!!) bewolkt, waardoor er een grote kans bestond dat we mount Fuji niet zouden zien vandaag. Eenmaal aangekomen bij het meertje, bleek moedertje natuur ons nog net een beetje te helpen! 

Daarna onderweg naar het 2e punt; de pagode FujiSan. Moedertje natuur perste haar laatste straaltjes uit toen ik de ENORME weg naar boven aflegde, maar helaas was mount Fuji niet meer te zien. Desalniettemin nog steeds prachtig. Ik heb op advies van onze gids een gebed gedaan bij een spring. Je wast eerst je handen van links naar rechts. Dan klap je 2x in je handen en buig je richting het altaar. In gedachte spreek je een wens uit met handen tegen elkaar en ogen gesloten. Als afsluiting buig je nog een keer om de goden te bedanken. Nu ben ik erg bijgelovig, en blijf ik altijd hopen dat dit een steentje bijdraagt aan mijn geluk!

Vervolgens vertrokken we naar Oshino Hakkai voor de springs. Oshino staat bekend om zijn 8 heldere ponds waar je gewoon water uit kunt drinken: Deguchiike, Okameike, Sokonashiike, Choshiike, Wakuike, Nigoriike, Kagamiike en Shobuike. Dit is heel bijzonder, want hier komt geen zuiveringssysteem aan te pas. Volgens de gids zouden ze licht blauwig van kleur zijn, en kraakhelder. 1 pond niet meer. Een mythe zegt dat dat gekomen is doordat er ooit een reiziger langs kwam en vroeg om water. Een bewoner van Oshino heeft geweigerd water van  de pond te geven, waardoor een god heeft besloten dat dan niemand meer mocht drinken uit dat pond. Daarom is het water vies en modderig. Als laatste werden we gedropt bij een soort Batavia stad wat veel te duur was, stom was en zonde om nog langer over te schrijven.

Uiteindelijk eindigde onze tour in Shinjuku, en dook ik de stad in om even wat lekkers te eten. Ik kwam terecht in een waar sushirestaurant! Voor de mensen die nog niet weten dat wij in NL geen echte sushi eten.. in NL blijken we sushi 'fushion' te eten, dus een mengsel. Dit is japanse sushi. Ik heb zwaarvis gegeten, kokkel achtige schelpjes, witte soort rubberige vis waarvan ik nog steeds niet weet wat het is want de mevrouw sprak wederom geen woord Engels, en ik slechts 1 woord Japans. Het was zeker wel lekker! Na het toetje kwam de mevrouw weer naar mij toe met een mooi Japans verhaaltje, en er verscheen een mysterieus pakketje op tafel. Het was een cadeautje begreep ik, want ze pakte mijn handen en drukte het erin. Ik weet tot op dit moment nog steeds niet wat het is (iets zoetigs?) en er zit een Japans briefje bij. Mocht iemand Japans kunnen, let me know want ik ben erg nieuwsgierig!

Na het eten dook ik Shinjuku in. WAT-EEN-HYSTERISCHE-BOEL. Times square grootte billboards met reclames met volume op standje 100, overal knipperlichten, neonlichten, arcadehallen, gokmachines, godzilla met zijn eigen show op het dak van een enorm gebouw, robotrestaurants- je kan het je gewoon niet voorstellen. Hier heb ik de rest van de avond doorgebracht, ik kijk mijn ogen uit. Totdat ik mijn voeten bijna niet meer voelde besloot ik maar naar het hotel te vertrekken.

Deze blog schrijf ik dan ook na mijn bad en wijn momentje. Want ik ben moe. Ik ga nu nog even een richting bepalen voor morgen, want ik heb nog wat opties open staan. Wat het gaat zijn, dat horen jullie morgen! 

ありがとう!

(Spreek uit als Arigatō; het enige woordje Japans dat ik daadwerkelijk gebruik)