Tokyo dag 5; de laatste dag

Hoi allen! Ik zit weer in mijn badje met een glas wijn, klaar om te schrijven. Dat betekent dat het eind dag 5 is, mijn laatste dag in Tokyo. Alhoewel, morgen ochtend vertrek ik zeer vroeg (6.00) richting het vliegveld, en dan zal ik daadwerkelijk Japan verlaten. Ik ga jullie meenemen in mijn laatste dag Tokyo. Misschien schrijf ik morgen nog een samenvatting. Via de plek van de verlaten hond Hatchiko (kennen jullie hem, van de film?), waar ik kort even bleef, ging ik op weg.

Vandaag vertrok ik naar Harajuku. Harajuku staat bekend om de Harajuku girls, Lolita's, alles is super kawaii: schattig, glitterig, roze- de popcultuur van Tokyo. Helaas regende het vandaag de hele dag, dus ik heb het stuk park in Harajuku overgeslagen. Maar dat mocht de pret niet drukken, het was shoppen geblazen! Ik keek mijn ogen uit. Ik wilde zooooo veeeel prul meenemen, het is allemaal zo schattig! Gelukkig heb ik mezelf ervan kunnen weerhouden (een soort van), en ben ik vandaag wel geslaagd in het kopen van souvenirs. Toen ik wat zijwegen ingeslagen was kwam ik terecht bij een Galaxy gebouw, van Samsung. Toen ik naar binnen keek zag ik naast de lift staan: F4-5, Let's play! Ik gelijk nieuwsgierig, dus op naar verdieping 4 en 5. Er stonden 25 lederen stoelen klaar voor een VR experience, een bol met lampjes, en een donkere kamer. Het hele gebouw was trouwens zwart. Ik liep naar de bol toe, en gelijk vroeg een medewerker of ik het wilde proberen. Ik mocht pompoms pakken en gewoon lekker dansen. Nog steeds geen idee wat er ging gebeuren, maar blijkbaar waren we een 365° filmpje aan het maken. Grappig! Daarna richting dat zwarte hok. Weer werd mij gevraagd of ik het wilde proberen. Ik moest wel een openbare Instagram account hebben. Dus ik hop Instagram op openbaar zetten en dat hokkie in. De deur werd achter me dicht gedaan en het ligt sprong aan. OVERAL spiegels. Onder, boven, links, rechts. Al gauw verschenen overal teksten, teksten die ik bij mijn foto's had geplaatst. En verschenen steeds meet foto's overal, klein, groot, eerst langzaam steeds sneller, kernwoorden.. Toen stopte de ervaring. Nou... #blackmirror ervaring dacht ik gelijk. Voor wie niet weet wat dat is, check Netflix.

Toen maar snel weer de straat op, onderweg naar het Kawaii Monster Café. Toen ik er aan kwam zag het er al heel leuk uit. Velle kleurtjes, gekke vormpjes, oogjes. De deuren werden voor mij open gedaan en direct werd ik ontvangen door een Japans karakter uit deze 'wereld'. Ze gaf me een snelle rondleiding, en vertelde dat er elk moment een show kon gaan beginnen. Ik bestelde een hysterische yoghurtshake, en een monsterachtige burger (no kidding). De show bestond uit een kawaii performance van de personages op een reusachtige taart. Hysterisch, and i loved every minute of it.

Toen ik klaar was met shoppen en alle kostuumwinkels/kledingwinkels had bekeken (Ik kwam serieus delen tegen van kostuums van Halloween Frightnights #villains #nightmares) wilde ik terug gaan naar de metro- maar toen ving mijn oor een noodkreet: MIAUW MIAUW. Het klonk echt als een kat in nood, dus ik kort op zoek. Maar nee hoor, het was de lokroep van het kattencafé. En het werkte, want ik dook direct naar binnen. Katten, yay! EN WAT WAREN ZE LIEF!! Ik mocht ze voeren (nouja, daar had ik voor betaald) en met mijn lievelingspoes op de foto. 1tje is een tijdje blind geweest, kijkt nu scheel en is de underdog. Hij was bang voor de rest. Je raadt het al, my favorite <3

Na deze heerlijke hartverwarmende ervaring heb ik nog wat traditionele ramen gegeten, dat was het laatste wat ik graag wilde eten hier in Japan. En zo, weer rustig op mijn gemakje weer terug naar het hotel om mijn tas te pakken. Ik wil zo de film Hatchiko nog even kijken, want als je er geweest bent moet je het eigenlijk wel bekijken he ;) Daarna sluit ik mijn oogjes. Zoals ik zei; misschien als ik morgen op het vliegveld zit schrijf ik nog een samenvatting, maar voor nu laat ik het hierbij. Super fijn dat jullie allemaal gelezen hebben, en ook fijn dat ik reacties kreeg! Alleen op reis is fijn, maar ik ben toch ook wel een sociaal dier die graag vertelt wat ze allemaal heeft beleefd. Dankjulliewel voor het lezen, en wie weet tot het volgende reisverhaal!

ARIGATO!